بـــانــوان مهـــدوی

نرجس خاتون

مشهورترین نام مادر حضرت مهدی‏ علیه السلام «نرجس» و کنیه ایشان «ام محمد» است. هنگامی که او (ملیکه) به اسارت مسلمانان در آمد خود را «نرجس» معرّفی کرد («روضة الواعظین»، ج 1، ص 255) تا احدی از اسرار او آگاه نشود و شاهزاده بودنش آفتابی نگردد.
محدثان برای آن بانوی بزرگوار، نام‏های متعددی ذکر کرده‏اند: «نرجس»، «سوسن»، «صقیل» (یا «صیقل»)، «حدیثه»، «حکیمه»، «ملیکه»، «ریحانه» و «خمط».
از دیدگاه یکی از پژوهشگران علت تعدّد نام‏های آن بانو، می‏تواند چند چیز باشد:
1. علاقه و محبت فراوان مالک او به وی بود. روی این جهت با بهترین اسما و زیباترین نام‏ها او را صدا می‏زد. از این رو تمام نام‏های آن بانو، از اسامی گل‏ها و شکوفه‏ها است. چون مردم این صداها و نام‏های مختلف را شنیده بودند، می‏پنداشتند که تمام اینها نام‏های آن بانوی بزرگوار است.
2. این بانوی گرامی از وقتی وارد کانون خانواده امام‏ علیه السلام گردید، خط مشی و مسیر دیگری بر خلاف کنیزان دیگر  دارد؛ زیرا او مادرِ بزرگ انسان ملکوتی و سلب کننده آرامش ستمگران، حضرت مهدی ‏علیه السلام است. او فشار و ظلم ستمگران و حکومت‏ها را می‏دید و می‏دانست که مدتی باید در زندان به سر برد. او می‏دانست‏که بایدبرای حفظ خود وفرزند گرامی‏اش، نقشه هایی بیندیشد، تا حاکمان وقت، ندانند صاحب کدام نام را باید زندانی‏کنند وحامل نور مهدی کدام‏ است.